Vandaag sprak ik een directeur-eigenaar die zichzelf heeft aangetroffen in een werksituatie die hij niet meer wil. Onwillekeurig is hij daar in de loop van zijn carrière beland. Maar de energie van zijn werk is er na zoveel jaren een beetje uit.
De richting naar de energie weet hij heel goed. Hij weet waar zijn verlangen ligt. Hij heeft er al over gesproken met de accountant, met zijn vrouw. Het verlangen sluimert echter nog, blijft voor de wereld nog verborgen, maar duwt steeds harder tegen de deur, die al op een kier is gaan staan. Het wil in het licht. Maar mag het al gezien worden?
Het balletje van je leven rolt soms zo makkelijk een kant op. En dan vind je dat balletje op een dag op een plek waar je het niet meer wilt aantreffen: je ziet dat je in een situatie zit en voelt dat je dat niet wilt. Je bent er terechtgekomen, maar was dat eigenlijk wel wat je wilde? In elk geval is het nu gebeurd, maar hoe verander je dat eigenlijk?
Veranderen is makkelijker gezegd dan gedaan. Je weet wat je hebt en wat je na de verandering krijgt weet je maar nooit. Daarom blijven mensen vaak toch maar in die baan hangen of blijven ze bij hun partner ook als die meer plezier kost dan hij/zij oplevert. Voor veranderen is het fijn als je daar hulp bij krijgt, een klankbord, een stimulans of gewoon een schop onder je kont.
Wat je uitspreekt wordt werkelijkheid, dat heb ik deze directeur-eigenaar mee mogen geven. Zijn verlangen mag in het licht komen te staan, uitgesproken worden, gedeeld worden. Na de autorit naar huis vraagt hij zijn vrouw of zij mee wil gaan in zijn besluit en gaan ze met een dinertje vieren dat de energie weer door de deur binnensluipt, waarna het de vrijheid krijgt om steeds guller binnen te stromen. En vanaf morgen gaat deze ondernemer een flinke trap tegen het afgedwaalde balletje geven.
Comments